Anna Krygiel urodziła się w Średniej Suchej na Zaolziu, pochodziła z bardzo religijnej rodziny. Wyszła za mąż i razem pracowali na gospodarstwie, dzieci nie mieli. Kiedy w czasie I wojny światowej mąż zginął na froncie zdecydowała się poświęcić swoje życie Bogu. Pomagała w Domu Starców „Betezda” w Ligotce Kameralnej, później skierowano ją do Diakonatu w Bielsku. Oficjalnie została przyjęta do grona sióstr w 1917 r. Podjęła pracę w szpitalu w Cieszynie, ale już w 1920 r. ks. K. Kulisz zaproponował jej objęcie kierownictwa nowej placówki w Dzięgielowie.  Warunki życia i posługi były bardzo ciężkie. Początkowo codziennie przychodziła z Cieszyna do gospodarstwa, w którym nie było ani jednego sprzętu  domowego, rolnego, zwierząt czy nasion, którymi można byłoby obsiać grunty. Nazywano ją starszą siostrą i tak zostało, mimo, że od 1931 r. nosiła  tytuł siostry przełożonej w Polskim Diakonacie Ewangelickim "Eben-Ezer", który oficjalnie powstał w 1923 r. Czas sprawowania przez nią posługi siostry przełożonej to okres ciągłego rozwoju placówki, przebudowano Dom Dziecka, nadbudowano o jedno piętro Dom Starców. Kierowanie gospodarstwem spoczywało całkowicie na jej barkach, rozwiązywała na bieżąco wiele problemów, wzorowo zarządzała wszystkim. Liczba starców, kalek i dzieci w Zakładach Opiekuńczych ciągle rosła, rozwijał się również Diakonat, było już 30 sióstr, które kształcono i wysyłano na inne placówki, pierwsze jej wychowanki wyświęcono już w 1927 r. Druga wojna przerwała działalność, okupant rozwiązał Diakonat. Ten koszmarny czas przeżyła u krewnych na Zaolziu. Po wojnie wróciła i zaangażowała się na nowo w odtwarzanie gospodarstwa. Formalnie była przełożoną do 1946 r., kiedy powołano nowe kierownictwo. Nadal pomagała i do końca interesowały ją sprawy Diakonatu. Zmarła na udar mózgu w 1972 r. Anna pracę stawiała na pierwszym miejscu, a jej  wiara  wytrzymała najsurowszą próbę, jakiej poddaje Bóg naszą wiarę: próbę miłości.