Helena Niemiec, urodziła się w Goleszowie. Już jako nastolatka pełniła funkcję łączniczki między W. Witosem, przebywającym w Czechosłowacji a członkami Stronnictwa Ludowego w kraju. Jeździła więc do różnych miejscowości, była śledzona. W 1938 r. po skończeniu w Cieszynie Szkoły Handlowej, rozpoczęła naukę w Zakopanem. W czasie wojny, jako „Stokrotka”, została kurierką w strukturach Stronnictwa Ludowego „Roch”. Pełniła funkcję szefa łączności w podokręgu śląskim, a w 1942 r. weszła w skład kierownictwa „Rocha” w tymże okręgu, należała do Batalionów Chłopskich. Brała udział w organizowaniu komórek Ludowego Związku Kobiet, prowadziła kolportaż gazet. Często przechodziła przez zieloną granicę, współpracowała z Delegaturą Rządu w Krakowie. Współdziałała przy dostarczaniu żywności dla Żydów, a także lekarstw do obozów. W czerwcu 1945 r. zdała maturę, a w listopadzie tegoż roku wyszła za mąż, za Adolfa Molaka i wyjechała do Warszawy, dzięki czemu oboje uniknęli aresztowania. Od razu włączyła się w działalność polityczną, już w kwietniu 1945 r., pojechała do W. Witosa, została delegatką na I Kongres PSL, brała udział w tworzeniu struktur ZMW „Wici” na Śląsku. Nie należała do ZSL, co miało konsekwencje w życiu prywatnym i zawodowym. W stolicy ukończyła studia na Wydziale Socjologii UW, długo jednak nie pracowała, wychowywała dwoje dzieci, pomagała mężowi, a swój czas przez wiele lat dzieliła pomiędzy Warszawę a opieką nad bliskimi w Cisownicy. Od 1970 r., mieszkali w Katowicach, a w 1975 r. wróciła, jako wdowa, do Cisownicy. Po roku 1989 zajęła jednoznaczne stanowisko – ruch ludowy powinien się zjednoczyć, była aktywną delegatką na Kongresach PSL i została członkiem władz. Otrzymała liczne odznaczenia państwowe. Zmarła w 2012 r., pochowana na cmentarzu ewangelickim w Ustroniu.