3.Barbara Biłko 1926 - 2000
Barbara Olszewska urodziła się w Brześciu nad Bugiem w rodzinie nauczycielskiej. Wychowała się na poznańskiej wsi, a w 1940 r. z rodziną została wysiedlona do Generalnej Guberni. Wstąpiła do Armii Krajowej, dosłużyła się stopnia kaprala, pracując jako kelnerka zajmowała się wywiadem wśród oficerów niemieckich, przewoziła też żywność dla ukrywających się Żydów. Po wojnie zamieszkała na Śląsku, została nauczycielką, a po studiach na Uniwersytecie Wrocławskim pracowała w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Katowicach, a od 1955 r. do emerytury w szkołach średnich. Wyszła za mąż za nauczyciela, Zbigniewa Biłko i razem wychowali troje dzieci. Do Cieszyna przeniosła się wraz z rodziną w 1957 r. i tu uczyła języka polskiego w Technikum Mechaniczno - Elektrycznym. Na emeryturę przeszła w 1982 r., ale nadal pracowała społecznie i pisała. Udzielała się w związku Nauczycielstwa Polskiego, w sekcji literackiej i w Klubie Literackim „Nadolzie”, a także w Klubie Inteligencji Katolickiej. Za oddanie pracy i działalność społeczną uhonorowano ją Złotym Krzyżem Zasługi. Wiersze drukowała w czasopismach, almanachach, wydała 4. tomiki poetyckie. Wojenne przeżycia i wiara są częstym tematem utworów. Jej refleksyjne, manifestujące chrześcijańską perspektywę liryki powstawały jak gdyby na marginesie wydarzeń politycznych i stanowią interesującą kronikę życia duchowego człowieka. Zmarła w 2000 r.
