Marianna Boszczyk urodziła się w Trzanowicach. W wieku 20. lat wyszła za mąż, za Franciszka Górniaka, właściciela warsztatu ślusarskiego. Wkrótce kupili działkę w Sibicy, gdzie powstała cegielnia. Prawie z niczego stworzone przedsiębiorstwo stało się jednym z największych na Śląsku Cieszyńskim. Bardzo wiele przekazywali na cele społeczne, dali min. cegłę i robotników do budowy Domu Narodowego w Cieszynie. Przez dom w Sibicy przewinęło się wiele sierot, którym matkowała. Uroczyście obchodzono święta narodowe, dożynki, imieniny. Jako gospodyni wszystko organizowała, zarządzała, przygotowywała posiłki dla kilkudziesięciu osób, ich dom był zawsze domem otwartym. Sama piekła chleb i „kołocze” dla rodziny, pracowników, studentów. Trzeba było „nakarmić” młodzież akademicką i gimnazjalną, która organizowała tam spotkania gaździnka zastawiała stół obfitym jadłem, co do wiecznie głodnej młodzieży było ponad wszystko.(...)Już po śmierci Górniaka, jadało w tym pokoiku wielu ubogich studentów i wielu do tego domu wchodziło i z niego wychodziło, co wsparcia potrzebowali, a wychodzili obficie wspomożeni. Wychowali troje dzieci, a kiedy najmłodsza córka zmarła, wzięli do siebie bratanicę. Po śmierci męża kontynuowała wspólne poczynania i zgodnie z testamentem wyszła też po raz drugi za mąż, za działacza narodowego, Jerzego Cienciałę, którego działalność polityczną finansowała. Zawsze była przekonana, że warto wspierać wszystkie inicjatywy mające budzić polskiego ducha. Obowiązek wobec polskiego społeczeństwa traktowała bardzo poważnie. W swoim testamencie przeznaczyła na cele społeczne bardzo duże sumy. Utrzymała w mocy wszystkie legaty poczynione przez męża, a  wspierając materialnie polskie organizacje, umożliwiała im faktyczne działanie. Zmarła w domu 1905 r.