Bruno Konczakowski
* 1881, † 1959,
J. Spyra
Urodził się jako syn cieszyńskiego kupca żelazem Józefa. Po ukończeniu szkół w Cieszynie dalszą naukę odbywał w renomowanej szkole handlowej Maxa Allina w Wiedniu. W stolicy monarchii zaczął zbierać zabytki przeszłości, głównie dawną broń, której szybko stał się wielkim znawcą. Kolekcjonerską działalność rozszerzył po przejęciu w 1909 r. rodzinnej firmy handlu artykułami żelaznymi, która rozbudował do największej tego rodzaju w regionie. Za osiągnięcia handlowe otrzymał tytuł cesarsko-królewskiego dostawcy dworu.
Swoje eksponaty Konczakowski nabywał w najbardziej znanych antykwariatach i na największych aukcjach w całej Europie. Poza dawną bronią stopniowo zaczął zbierać także inne dzieła sztuki: ceramikę stare meble, obrazy, stare zegary. Do grona jego przyjaciół i bliskich znajomych zaliczali się najwięksi europejscy i światowi kolekcjonerzy z przełomu XIX i XX w. Po upadku monarchii austro-węgierskiej powiększył kolekcję przez zakupy eksponatów ze zbiorów cesarskich oraz podupadłych rodów szlacheckich. Eksponował je na sposób muzealny w swojej kamienicy przy cieszyńskim Rynku 19. Był także zapalonym myśliwym, w domku myśliwskim w Brennej gościł m.in. prezydenta Ignacego Mościckiego. W 1938 r. podarował cenny zbiór broni wschodniej Muzeum Wojska w Warszawie.
W 1939 r. został uwięziony przez hitlerowców, z obozu koncentracyjnego z Dachau wyszedł dzięki zabiegom rodziny. Z kolei w 1945 r. został uznany za Niemca i na krótko internowany. Udało mu się jednak ocalić swoje zbiory, choć po wojnie ograniczył się do zakupów starych książek w polskich antykwariatach. Zmarł w czasie wizyty w ukochanym Wiedniu. Po wojnie jego kolekcja, na mocy porozumienia między spadkobiercami, a państwem polskim została podzielona. Najliczniejsza i najcenniejsza część kolekcji trafiła do Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu w Krakowie, część do Muzeum w Cieszynie.