Dom modlitwy (na rogu ul. Menniczej i ul. dr L. Kluckiego)
Publiczny, czyli dostępny dla wszystkich wyznawców judaizmu dom modlitwy był sprawą podstawową dla organizacji wspólnego życia religijnego. W Cieszynie urządzono go w 1801 r. w przybudówce kamienicy nr 150 (ob. ul. Mennicza 36; ul. Kluckiego jeszcze wtedy nie istniała), należącej do Piotra Jana Sporschilla, ówczesnego syndyka miejskiego. Największy z wynajętych pokoi przeznaczony był dla mężczyzn, drugi dla kobiet, trzeci, wraz z kuchnią i przedpokojem zajmowała osoba opiekująca się bożnicą. Modlitwami kierował w nim Juda Löbl Glücklich, który od 1788 r. działał w Cieszynie jako rabin miejscowej społeczności żydowskiej, choć dla władz był tylko nauczycielem religii. W 1810 r. Glücklich z okazji obchodów 1000-lecia legendarnego założenia Cieszyna wygłosił w domu modlitwy uroczystą mowę w języku niemieckim. Poza nim zatrudniono też kantora. Umowa najmu była przedłużana z następnymi właścicielami kamienicy, ale już wtedy cieszyńscy Żydzi myśleli o urządzeniu domu modlitwy będącego ich wyłączną własnością.