Okres międzywojenny
J. Spyra
Podział Cieszyna w lipcu 1920 r. oznaczał dla obu części miasta ogromne zmiany, wielu mieszkańców Cieszyna wyjechało do Austrii lub Niemiec, ich miejsce zajęli przybysze z Polski lub z ziem czeskich. Obie części jednolitego dotąd miasta czekał trudny proces integracji z nowymi państwami narodowymi oraz zbudowania niemal od podstaw nowych więzi gospodarczych. W 1921 r. Cieszyn liczył ponad 15 tysięcy mieszkańców, w 1938 r. 18,5 tysiąca. Minęło wiele lat zanim zbudowano infrastrukturę niezależną od Czeskiego Cieszyna. Dopiero w 2. połowie 30 lat Cieszyn zaczął się znowu rozwijać. Stopniowo zbudowano nowe więzi, przede wszystkim z resztą województwa śląskiego, do którego Cieszyn należał od 1922 r., m.in. dzięki zbudowanej w 1934 r. kolei do Zebrzydowic.
Z drugiej strony większość wspólnych obiektów komunalnych pozostała po polskiej stronie, co ułatwiło przejęcie władzy w mieście przez nowe, polskie instytucje. Po 1922 r. władzę sprawowała pochodząca z wyborów Rada Miejska z przewagą Polaków, interesy mniejszości niemieckiej były jednak respektowane. Dla dobra znajdującego się w trudnym położeniu miasta zgodnie współpracowali zarówno Polacy jak i Niemcy oraz Żydzi.
Znacznie większe zmiany przeżyła lewobrzeżna część Cieszyna, stanowiąca dotąd tylko przemysłowe przedmieście. W ciągu kilkunastu lat Czeski Cieszyn został przekształcony w pełnoprawne miasto ze wszystkimi niezbędnymi strukturami, obiektami i infrastrukturą, nowymi szkołami oraz nowym ratuszem, oddanym do użytku w 1929 r. Ilość domów w mieście się podwoiła, liczba ludności wzrosła od 8 tysięcy w 1921 r. i do 10,5 tysiąca w 1931 r. Najwięcej mieszkało tu osób deklarujących się jako Niemcy, w okresie międzywojennym wzrosła liczba Czechów i Polaków. Na czele władz miejskich jako burmistrz stał Józef Kożdoń. Czeski Cieszyn był ważnym centrum mniejszości polskiej, tu miały siedzibę polskie szkoły oraz najważniejsze polskie organizacje. Społeczeństwa obu miast charakteryzowali się nadal wysoką aktywnością społeczną, w każdym działało ponad 150 różnego rodzaju stowarzyszeń.
Po włączeniu tzw. Zaolzia do Polski w październiku 1938 r. obie części miasta połączono, a siedzibą władz miejskich stał się ratusz w Czeskim Cieszynie, zwanym teraz Cieszynem Zachodnim. Miasto pozostało zjednoczone także w czasie II wojny światowej, kiedy Cieszyn został włączony do Rzeszy Niemieckiej. Wszystkie ważniejsze stanowiska objęli przybysze z Rzeszy Ludność nie-niemiecka podlegała w tym czasie wielu formom dyskryminacji, wielu Polaków stracono w publicznych egzekucjach, np. Pod Wałką w 1942 r. Żydzi zostali deportowani do obozów koncentracyjnych, gdzie większość zginęła, żydowskie domy modlitwy zburzono. Po zakończeniu wojny przywrócony został stan z 1937 r.
Podział Cieszyna w lipcu 1920 r. oznaczał dla obu części miasta ogromne zmiany, wielu mieszkańców Cieszyna wyjechało do Austrii lub Niemiec, ich miejsce zajęli przybysze z Polski lub z ziem czeskich. Obie części jednolitego dotąd miasta czekał trudny proces integracji z nowymi państwami narodowymi oraz zbudowania niemal od podstaw nowych więzi gospodarczych. W 1921 r. Cieszyn liczył ponad 15 tysięcy mieszkańców, w 1938 r. 18,5 tysiąca. Minęło wiele lat zanim zbudowano infrastrukturę niezależną od Czeskiego Cieszyna. Dopiero w 2. połowie 30 lat Cieszyn zaczął się znowu rozwijać. Stopniowo zbudowano nowe więzi, przede wszystkim z resztą województwa śląskiego, do którego Cieszyn należał od 1922 r., m.in. dzięki zbudowanej w 1934 r. kolei do Zebrzydowic.
Z drugiej strony większość wspólnych obiektów komunalnych pozostała po polskiej stronie, co ułatwiło przejęcie władzy w mieście przez nowe, polskie instytucje. Po 1922 r. władzę sprawowała pochodząca z wyborów Rada Miejska z przewagą Polaków, interesy mniejszości niemieckiej były jednak respektowane. Dla dobra znajdującego się w trudnym położeniu miasta zgodnie współpracowali zarówno Polacy jak i Niemcy oraz Żydzi.
Znacznie większe zmiany przeżyła lewobrzeżna część Cieszyna, stanowiąca dotąd tylko przemysłowe przedmieście. W ciągu kilkunastu lat Czeski Cieszyn został przekształcony w pełnoprawne miasto ze wszystkimi niezbędnymi strukturami, obiektami i infrastrukturą, nowymi szkołami oraz nowym ratuszem, oddanym do użytku w 1929 r. Ilość domów w mieście się podwoiła, liczba ludności wzrosła od 8 tysięcy w 1921 r. i do 10,5 tysiąca w 1931 r. Najwięcej mieszkało tu osób deklarujących się jako Niemcy, w okresie międzywojennym wzrosła liczba Czechów i Polaków. Na czele władz miejskich jako burmistrz stał Józef Kożdoń. Czeski Cieszyn był ważnym centrum mniejszości polskiej, tu miały siedzibę polskie szkoły oraz najważniejsze polskie organizacje. Społeczeństwa obu miast charakteryzowali się nadal wysoką aktywnością społeczną, w każdym działało ponad 150 różnego rodzaju stowarzyszeń.
Po włączeniu tzw. Zaolzia do Polski w październiku 1938 r. obie części miasta połączono, a siedzibą władz miejskich stał się ratusz w Czeskim Cieszynie, zwanym teraz Cieszynem Zachodnim. Miasto pozostało zjednoczone także w czasie II wojny światowej, kiedy Cieszyn został włączony do Rzeszy Niemieckiej. Wszystkie ważniejsze stanowiska objęli przybysze z Rzeszy Ludność nie-niemiecka podlegała w tym czasie wielu formom dyskryminacji, wielu Polaków stracono w publicznych egzekucjach, np. Pod Wałką w 1942 r. Żydzi zostali deportowani do obozów koncentracyjnych, gdzie większość zginęła, żydowskie domy modlitwy zburzono. Po zakończeniu wojny przywrócony został stan z 1937 r.
